Grote dromen, kleine stappen

Het heeft een tijd geduurd voordat het voor mijzelf duidelijk werd. Maar sinds een paar jaar weet ik: ik maakte doelen tè groot en mijn eigen kunnen tè klein. Het rare was dat ik dit alleen deed op werkgebied. Niet op persoonlijk vlak. Op de een of andere manier had ik het beeld aangenomen dat je op carrièrevlak pas iets serieus kon nemen of iets kon starten als je al 100 jaar ervaring had en dus al super super super over de top goed in iets was.

Als mensen zeiden dat ik creatief was dacht ik: creatief? Creatief? Nou als ik echt creatief was geweest had ik wel op de kunstacademie gezeten. Of als ik complimenten kreeg over het een of ander dacht ik dat het iets was wat iedereen deed. Al kreeg ik het compliment van 100 verschillende mensen, het maakte niet uit. Het kwam gewoon nooit echt aan.

Sindsdien maak ik de stappen kleiner en kijk ik iets realistischer tegen mijn eigen kennis en skills aan. Hoewel ik nog steeds geregeld kan denken: shit wat weet ik nou eigenlijk, kan ik dit wel??? Maar het is voor mij geen reden om iets niet te doen. Gewoon doen, gewoon proberen, het verbreedt je horizon. Je moet érgens beginnen. Iedereen is érgens begonnen. En als je nu begint heb je over een aantal jaar een bak vol ervaring.

Naast het nemen van kleine stappen op carrièregebied is daar sinds kort het grootse dromen bijgekomen. Gewoon voor de lol (hoe leuk is het om over grootse dingen te dromen!!), om wat focus aan te brengen én om mezelf uit te dagen. En als die droom dan gaande weg andere vormen aanneemt maakt dat niet uit. Je bent dan al in beweging gezet, je bent al op een missie, dus er gaat sowieso iets gebeuren!

GO FOR IT.