Ouwe Baktaart

Wat is dat toch met leeftijd. Ik heb vriendinnen die rond de 50 zijn en dan denk ik neeeeee, dat kan niet! Bij lange na niet. En ikzelf word regelmatig spottend aangekeken als ik oma-achtige dingen zeg in de trant van ‘nou die jeugd van tegenwoordig, bla bla bla’. Die verbazing of spot komt dus – heb ik ontdekt – omdat ik altijd veel jonger wordt geschat.

Ik kan daar enorm van genieten en was dan ook lichtelijk gepikeerd toen ze bij de supermarkt zo’n drie jaar gelden stopten met het vragen naar mijn legitimatie als ik een alcoholische versnapering aanschafte. De meest recente inschatting spande toch wel de kroon. Ik werd 4 jaar jonger geschat dan mijn lover die op zijn beurt weer 7 jaar jonger werd geschat. Al met al betekende dit dat ik nog niet eens halverwege de 20 zou zijn.

Mijn zusje herinnerde mij er vorig jaar aan dat ik eigenlijk al richting de 40 ga. Dat is toch hartstikke raar! Niet dat ik het erg vind, mij kan het niks schelen hoe oud ik ben (misschien slaat dat soort stress pas later toe) maar blijkbaar heb ik bij bepaalde ijk-leeftijden een beeld in m’n hoofd van hoe anderen er op een bepaalde leeftijd bij zullen lopen. Waar komt dat in godsnaam vandaan? Want niemand voldoet aan dat beeld. Wat blijft: je leeftijd voelt niet altijd als je leeftijd.

Zou het komen doordat er eigenlijk niet zoveel veranderd? Tuurlijk, als ik ga nadenken wat ik de afgelopen jaren allemaal heb uitgevroten moet je daar wel 15 jaar voor uittrekken. Je beleeft allerlei avonturen, verhuist 25 keer, doet duizend-en-één ervaringen op, leert jezelf stukken beter kennen en wordt veeeeel wijzer (en rustiger natuurlijk!). Maar veel dingen blijven in die 15 jaar ook hetzelfde. Ik kook nog steeds in dezelfde pannen. Een bij elkaar geraapte pannenset die, daar kwam ik een paar maanden geleden achter, eigenlijk bedoeld is voor inductie. Ik loop nog steeds in dezelfde kleren. H&M shirts met mini mouse erop en shirtjes van de Morgan. Of in kleding waar mijn vriendinnen 15 jaar geleden in rond liepen. Ik doe namelijk graag aan 2e hands. Mijn vriend vindt dan ook dat ik af en toe iets nieuws moet aanschaffen want hij wil ook wel eens tegen iets anders aankijken dan verpilde t-shirts waar de gaten invallen. Waar half Nederland gemotiveerd moet worden om mee te doen aan Slow Fashion Season moet ik aangespoord worden om überhaupt te investeren in een nieuw shirtje. Verder zie ik er ook nog precies hetzelfde uit als 15 jaar geleden. Denk ik altijd. Totdat ik foto’s uit die tijd bekijk…

Enfin, misschien is er op een bepaalde leeftijd gewoon een soort kantelpunt. Voor dat punt voel je je altijd ouder en daarna jonger. Mijn nichtje bijvoorbeeld is 5 maar doet alsof ze 15 is. Terwijl mijn opa ooit aan mijn moeder vertelde dat hij zijn ouwe kop in de spiegel niet herkende omdat hij van binnen nog altijd die jonge man was.

Leeftijd. Het zegt alles. Het zegt niks.