Nudistencamping
Het is een vreemde gewaarwording. Er worden weer voorzichtig vakantieplannen gemaakt. Het afgelopen anderhalf jaar leek de term ‘plannen’ tijdelijk uit het woordenboek geschrapt. Ik ben geen planner maar voor tripjes en reizen maakte ik met alle liefde een hele grote uitzondering. Heerlijk om avontuur in het verschiet te hebben zonder dat je weet wat je gaat doen. Het dromen, de voorpret. Maar natuurlijk niet het afgelopen anderhalf jaar. En nu voelt voorzichtig iets plannen echt vreemd.
Plannen pakken natuurlijk altijd anders uit dan gedacht, maar in dit tijdperk is er echt geen pijl op te trekken. Zit je net lekker met je bips in het vliegtuig naar Griekenland moet je bij aankomst linea recta terug omdat van de één op de ander seconde de regels zijn veranderd. Gekkenwerk.
Nu ook ik weer voorzichtig een tripje aan het plannen ben en me heel voorzichtig aan het verheugen ben dat het misschien, wie weet, fingers crossed, een kans heeft dat het wellicht doorgaat, denk ik terug aan vroegere avonturen. Hoe heerlijk het is om voor een paar dagen of weken een onbekend avontuur aan te gaan. Dat je nooit echt weet wat het je brengt. Waar je uitkomt, wie je ontmoet, waar je slaapt. De kriebels in mijn buik borrelen al op. HEERLIJK!
Ik denk terug aan een roadtrip die ik eens heb gemaakt met een collega. Bestemming: Spanje. Eerst naar Parijs, paar nachten op de camping, en vervolgens door naar Barcelona. Zuid-Frankrijk was ook nog een goede stop want daar konden we gratis overnachten. De opa en oma van mijn reisgenoot stonden daar op de camping en we konden wel een nachtje in de voortent slapen. Super! Ik weet niet meer precies wanneer ik erachter kwam. Ik denk echt net voordat we arriveerden. Die opa en oma kwamen hier al jaren, vaste prik. De naaktcamping. Maar geen nood, wij mochten onze kleding aanhouden. Wat ook wel rare blikken teweegbracht want als je de enige bent die in kleding over zo’n camping rondloopt, val je juist op. Maar goed.
Opa kwam ons ophalen bij de ingang van de camping, propte zicht tussen ons in op de handrem/versnellingspook (hij had een broek aan) en we reden naar de tent. Daar aangekomen ging meteen alles uit en werd er een welkomstdrankje ingeschonken. Wij dus in vol ornaat, opa en oma zonder enig ornaat. En eerlijk, het was eigenlijk helemaal niet echt ongemakkelijk. Ik denk dat ik meer moest wennen toen we ’s avonds op pad gingen. Er was een centrale plek met barretjes en restaurants. De gemiddelde klederdracht bestond uit louter netjurkjes en netshirts en het was geen uitzondering dat mensen hun wederhelft uitlieten aan een hondenriem. Na terugkomst bij de tent schonken we een portje in en gaf oma nog een paaldans showtje weg in de voortent. Ik heb genoten.
De volgende dag zat ons mini avontuur op de naaktcamping er al weer op. Nog even douchen en hups de auto in. Er was één douchblok. Dus geen getut met gescheiden toiletgebouwen. En geen enkele douchcabine had een deur. Ik vond het bevrijdend. Mijn reisgenoot sloeg even over. In Barcelona hadden ze vast ook wel een douche.
Maar wat ik me nu dus afvraag: als je op dit moment naar een naaktcamping gaat, moet je dan ook een mondkapje op?